Bij het geven van een lezing in Winterswijk toonde ik een stukje van het Digitaal Zwerfstenenmuseum. Op deze bijeenkomst van de NGV afdeling Winterswijk ontmoette ik na enkele jaren Willem Peletier (de gulle gever van de Lepidodendron aan de stichting) opnieuw. Hij noemde mij enkele - voor mij - onbekende grote keien in de omgeving en stuurde mij vervolgens documentatie toe.
Ik beschik nog niet over goede afbeeldingen dus de nadere uitwerking van deze kei laat nog even op zich wachten, maar zal in 2009 plaatsvinden.

Dat was te optimistisch gedacht. Het werd 11 mei 2014.

Peletier beschrijft dat de Nieuwe Winterswijkse Courant van 5 mei 1936 de aanwezigheid meldt van twee grote stenen op de heide bij Kotten. Een van de stenen is na de oorlog geplaatst als gedenksteen naast het gebouw Wilhelmina met de tekst: Bevrijding Kotten 31 maart 1945.

Veel van die op zichzelf al monumentale zwerfstenen blijken gebruikt te zijn als gedenksteen. Misschien moeten we daar als geologen maar blij om zijn. Ze hebben daardoor vaak een mooie plaats gekregen. De gedenkplaat zit vaak in een sokkel verwerkt waardoor de steen niet of nauwelijks fysiek of visueel aangetast is. Ook wordt de omgeving vaak regelmatig onderhouden waardoor de stenen niet in opgaande begroeiing verdwijnen.

Peletier adviseert ook met name naar de achterzijde van de zwerfsteen te kijken. Op grond daarvan benoemt hij hem als Alandrapakivikwartsporfier.

Afbeeldingen: BOHOteam
Literatuur:
Peletier, W. en H.G. Kolstee. Keileem en Zwerfstenen. Wetenschappelijke mededelingen KNNV, nr 175, juli 1986
Peletier, W. In het voorbijgaan. "Kleine monumenten in Winterswijk", 2002.