Bij het geven van een lezing in Winterswijk toonde ik een stukje van het Digitaal Zwerfstenenmuseum. Op deze bijeenkomst van de NGV afdeling Winterswijk ontmoette ik na enkele jaren Willem Peletier opnieuw. Hij noemde mij enkele - voor mij - nieuwe grote keien in de omgeving en stuurde mij vervolgens documentatie toe.
Ik beschik nog niet over goede afbeeldingen, dus de nadere uitwerking van deze kei laat nog even op zich wachten, maar zal in 2009 plaatsvinden.

Het heeft wat langer geduurd. Op 10 mei 2014 was ik een week in Winterswijk. Het was erg regenachtig, maar tussen de druppels door heb ik toch wat kunnen vastleggen.

Peletier beschrijft nog een 3e steen bij Ratum. Hij ligt op het kruispunt van de Scholtemaatweg, de Kremerweg en de Moezebrinkweg. Hij wordt ook wel de Huppelse kei genoemd. Hij staat hier wel op een mooie opvallende plek.

Ondanks de regen is deze zwerfsteen vies. Vies in die zin dat er nogal wat begroeiing in de vorm van korstmossen en mossen op voorkomt. Toch is wel te zien dat het een rode fijnkorrelige graniet is.

Op deze foto is te zien dat de rechter zijde van de zwerfsteen erg afgevlakt is.

Op onderstaande foto kijken we recht op de afgevlakte zijde.

Peletier wijst op de evenwijdig aan elkaar lopende krassen. Dat zijn gletsjerkrassen ontstaan door het schuren van vastgevroren keien in het landijs over de stenen ondergrond.

Afbeeldingen: BOHOteam

Literatuur: Willem Peletier, In het voorbijgaan, "Kleine monumenten in Winterswijk". Winterswijk, 2002.