Het blijft zeer gewenst om zwerfstenen te laten liggen op of in in de directe omgeving van hun natuurlijke vindplaats. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar de praktijk is wel anders. Er zijn bv musea die belangstelling hebben voor verschillende soorten zwerfstenen en zij proberen ze overal vandaan te verzamelen. Soms is nog tijdelijk bekend waar ze vandaan komen, maar twee beheerders later is die informatie veelal al verloren. Daarnaast vindt er vervuiling plaats door vrachtwagens vol met buitenlandse stenen die ter versiering of beveiliging ingevoerd worden. De stichting Vrienden van het Zwerfsteneneiland heeft in de Zanderij Maarn een collectie zwerfstenen die allemaal in de Zanderij gevonden zijn of hooguit tijdelijk even weg geweest zijn. Dat geeft een bijzondere wetenschappelijke waarde aan onze collectie.

Onder de titel De Beeklaan in Maarn heb ik al een keer aandacht geschonken aan enkele zwerfstenen die in de gemeente Maarn gelegen zijn en oorspronkelijk uit de Zanderij Maarn afkomstig zijn. Wij hebben overigens niet het wensbeeld om al die stenen terug naar de Zanderij te krijgen, maar we vinden het wel interessant om te weten waar ze blijven. Op de foto ziet u mijn mede BOHOteamlid Henk Bol bij een roodachtige graniet in de Beeklaan staan. Bij nadere bestudering blijkt het een pegmatiet te zijn.
Dat de steen afkomstig is uit de Zanderij kunnen we lezen in het boek van Maarten van Vliet. Omdat mij informatie gevraagd werd over een geschikte zwerfsteen voor een gedenksteen kon ik het spoor van deze zwerfsteen verder vervolgen en hier vastleggen.

De zwerfsteen in de Beeklaan

Dit is dezelfde zwerfsteen, maar nu verplaatst naar een ander gedeelte van Maarn, De Pol. Wij hebben overigens op het zwerfsteneneiland diverse vergelijkbare pegmatieten liggen.

De zwerfsteen op zijn nieuwe ligplaats

We vallen hier midden in een plechtige ceremonie op De Pol. In het midden herkennen we burgemeester Naafs van de gemeente Utrechtse Heuvelrug, de gemeente waaronder Maarn valt.

Een eerbiedwaardig gezelschap luistert toe

Er wordt hier op 14 april 2012 een gedenksteen onthuld ter nagedachtenis van een Engels vliegtuig dat hier in 1943 is neergestort. De burgemeester wordt op de foto vergezeld door mevrouw Diny Lieftink-Heerikhuisen. Zij heeft het vliegtuig indertijd zien neerstorten. Om te voorkomen dat zulk soort zaken uit het collectieve geheugen verdwijnen hebben enkele inwoners van Maarn bedacht dat een monument een goed middel is om dit te voorkomen.

Op weg naar de onthulling van het Lancastermonument

Een eerbetoon van deze Engelse militair voor zijn gesneuvelde voorgangers. De Maarnse bevolking had overigens wel belangstelling voor dit bijzondere initiatief.

Een eresaluut

De krans deed mij persoonlijk wel erg plastic en goedkoop aan, maar dit is kennelijk de echte krans van de RAF.

Het Lancastermonument te Maarn in volle glorie

Op de gedenkplaat staat uiteraard informatie over het hoe en waarom van dit monument.

En zo is toch weer een stukje geschiedenis vastgelegd van een pegmatiet die 150.000 jaar geleden met het landijs uit Scandinavie is aangevoerd en bijna 150.000 jaar daarna tijdens de afgraving in de Zanderij Maarn werd blootgelegd. Later werd de zwerfsteen, samen met andere zwerfstenen, weer bedolven onder zand om er een spoorwegemplacement bovenop aan te kunnen leggen. In 1994 werd de steen door de firma Van Schoonhoven weer herontdekt. Na een zeer tijdelijke rustplaats in de Beeklaan is de zwerfsteen nu, omgetoverd tot gedenksteen, op zijn (voorlopig) definitieve rustplaats terecht gekomen.

De gedenkplaat

Afbeeldingen: BOHOteam