Voor iedereen die van landschappen houdt is een bezoek aan het Nationale Park De Hoge Veluwe een aanrader. Een prachtige diversiteit aan natuur en cultuur is aanwezig. Voor velen is hierbij natuur synoniem met herten. Maar juist de verschillende aardkundige landschappen (= niet-levende natuur) die hier te zien zijn, dankzij de open ruimten die ontstaan zijn door grootschalige kap, zijn schitterend. Ondanks de aanwezigheid van de stuwwallen heb ik er zelf eigenlijk geen grote zwerfstenen gezien. Wil je die zien, dan is een bezoek aan de beeldentuin van het Kröller-Müllermuseum een aanrader.

Een kunstwerk verstopt achter de begroeiing.

De Nieuw-Zeelandse kunstenaar Chris Booth heeft in 2004/2005 hier een prachtig kunstwerk gemaakt, genaamd "Echo van de Veluwe". Zomer 2004 wordt er 4 maanden aan gewerkt en in 2005 nog eens 4 maanden. Hierbij heeft hij samen met enkele medewerkers 310 zwerfstenen omgetoverd in een kunstwerk. Sommigen vinden het misschien wat merkwaardig dat ik het op deze site behandel, maar het kunstwerk heeft wel degelijk ook een educatieve waarde in geologisch opzicht.

Informatie over de kunstenaar

Als je het kunstwerk nadert dan wordt het duidelijk dat het uit talrijke zwerfstenen is samengesteld. Je raakt onder de indruk van het monumentale karakter. Het totale gewicht van het kunstwerk is zo'n 32 ton. Het is horizontaal op de grond gemaakt en later omhoog getakeld.

Het kunstwerk in volle glorie

Het is een kunstwerk, dus we worden geacht het kunstwerk niet aan te raken. Dat is natuurlijk teveel gevraagd voor een geoloog. Hakken in de stenen doe je natuurlijk niet, maar je zou wel de neiging krijgen die eik te rooien. Aanraken doe ik onwillekeurig, zoals op deze foto te zien is. De stenen zien er overigens heel schoon uit in de zon, maar aan de achterzijde beginnen de algen al te komen.

Verboden aan te raken.

Het kunstwerk is opgebouwd uit 310 zwerfstenen. Volgens de suppoost is via de krant een oproep geplaatst om zwerfstenen te schenken voor het kunstwerk. De zwerfstenen zijn dan ook allemaal uit de wijde omgeving afkomstig. Op de website van het Kröller-Müller Museum (www.kmm.nl) kan men zoeken op de naam Booth. Daar vindt men een korte toelichting over de ontstaanswijze van het kunstwerk, de naam (Echo van de Veluwe) en de maker (Chris Booth).

Van opzij wordt de golvende vorm zichtbaar.

Om de mooie vorm te kunnen maken was uiteraard wel wat zaagwerk nodig. Op deze foto ziet de vorm er ook mooi uit. Een aangename verrassing is dat op de website ook een determinatietabel te vinden is, gekoppeld aan een tekening van het kunstwerk met gecodeerde stenen. Daar kom je natuurlijk thuis pas achter. Een klein paneeltje met deze informatie of een mooie folder zou ik erg waarderen. Op die manier kunnen niet alleen kunstminnaars kennismaken met de wondere wereld van de zwerfstenen en de geologie, maar ook (amateur) geologen kunnen hun hart ophalen. Update: onlangs kwam ik via een tip van Harry Huisman er achter dat de zwerfstenen door respectievelijk Jan Faber en Jaap Zandstra gedetermineerd zijn.

Een prachtige vorm, die vraagt om een toelichtend paneel met namen.

Niet op alle plekken ziet het kunstwerk er even natuurlijk uit. Onderstaand gedeelte doet door zijn opvallende zaagwerk weer wat minder 'natuurlijk' aan. Al met al is het een monument dat een bezoek zeker waard is.

Soms komt de stapeling wat geforceerd over.

Bronnen:

Foto’s:
BOHO-team.

Literatuur:
Hoogendoorn, W. Komt dat zien: Zwerfstenenmonumenten in Nederland. Grondboor & Hamer 2007 nr 3 / 4, p 72-78
Hoogendoorn, W., Zwerfsteneneiland Maarn en andere aardkundige monumenten. KNNV Uitgeverij 2006
Kröller-Müller Museum Jaarverslag 2005
www.kmm.nl