Aardenburg: dekzandrug


De korte- en lange duinen


In het oosten van de provincie Utrecht bestaat de bodem voornamelijk uit zandige afzettingen. De kern vormt de enige tientallen meters hoge Utrechtse Heuvelrug. Dat is een stuwwal die in de voorlaatste ijstijd, zo'n 150.000 jaar geleden, is gevormd door het uit Scandinavië oprukkende landijs. Om die Heuvelrug heen is in de laatste ijstijd, 70.000 - 10.000 jaar geleden, een dik zandpakket als een deken over het toenmalige landschap neergelegd. In de Middeleeuwen werden de zandvlaktes plaatselijk weer kaal door overbeweiding met schapen. De wind kreeg weer vat op het kale, droge zand. De Lange Duinen is een restant van zo'n stuifzandgebied.

> Lees meer

Aardenburg: dekzandrug

22 oktober 2012

Dit jaar hebben we de herfstvakantie doorgebracht in Zeeuws Vlaanderen, in Nieuwvliet-Bad. We hebben diverse aardkundige fenomenen gezocht en bezocht, maar omdat ons bungalowpark tegen de duinen aan lag en het aardig weer was, hebben we menig uurtje op het strand doorgebracht (Zie op deze site Nieuwvliet 1: haaientanden en Nieuwvliet 2: processen).Maar zoals gezegd hebben we ook andere aardkundige fenomenen bezocht. Deze keer Aardenburg.

Hoewel ik mijn jeugd in Zeeland (Goes) heb doorgebracht is het nooit tot mij doorgedrongen dat in Zeeuws Vlaanderen ook pleistocene afzettingen aan de oppervlakte liggen. Maar ja, vanuit Goes gezien is dat dan ook de overkant. Op de Geomorfologische Kaart is echter een duidelijke dekzandrug te zien, die bij Aardenburg in oostelijke richting naar Sint Kruis, in Belgie, loopt. Prachtig is te zien hoe een vertakte kreek vanuit het zuiden dwars door de rug heen loopt. Dat willen we wel eens zien.




Relief van de dekzandrug

Op deze luchtfoto uit Google Earth staat de dekzandrug normaal en de dekzandvlakte aan weerszijde van de rug(gen) overbelicht aangegeven. De voorgaande foto van het geaccidenteerde uienveld is bij punt 1 genomen en toont het hoogteverschil in zuidelijke richting. In noordelijke richting is het relief iets verdoezeld omdat hier de Sint Pietersdijk ligt. Het fotopunt ligt overigens op de Heirweg en die naam doet vermoeden dat hier ooit de Romeinen ook al droge voeten wilden houden door over deze rug te rijden en lopen.




Ligging rug (bewerkt naar Google Earth)

Het valt niet mee om het doorbraakpunt van de kreek door de dekzandrug vast te leggen. Daarom probeer ik het maar in losse afbeeldingen en in een panorama.

Hier kijken we bij punt 2 (zie google kaartje) over de Sint Pietersdijk in oostelijke richting.




Zicht naar het oosten

Langs de zuidkant van de dijk op de dekzandrug is de bebouwing gelegen.




Sint Kruis

In zuidelijke richting ontbreekt de bebouwing en zien we de grote watervlakte van het Groote Gat.




Zicht in zuidelijke richting

Door enkele afbeeldingen aan elkaar te monteren krijg je, ondanks de lage resolutie, toch wel een impressie van de hogere ligging van de dijk en de bebouwing bovenop de dekzandrug, waarnaast in zuidelijke richting een overgang is naar de dekzandvlakte. Het Groote gat, zoals deze watervlakte heet, markeert de plaats waar de kreek de dekzandrug doorbroken heeft, waarna het achterland vanuit diverse kanten via deze poort kon afwateren.




Montage van het doorbraakpunt

De kreek ten noorden van de dekzandrug bestaat uit een relatief smalle rechte watergang. Daarnaast ligt nog een natte depressie (Restant of natuurontwikkeling?).

Hoewel de zichtbaarheid van het fenomeen vanuit de lucht beter is als vanaf de grond is het toch een zeker de moeite waard om deze doorbraak van de dekzandrug te bekijken.




De noordzijde van de Sint Pietersdijk

Afbeeldingen: BOHOteam
Luchtfoto: Google earth


De Dommel dl 3




De huidige loop van de Dommel is als doorlopende watergang herkenbaar die uit het zuiden komt en een bocht naar het westen maakt.
De aangrenzende groene kleur staat voor beekdalbodem met meanderruggen en geulen.
De blauwgroene kleur geeft beekdalbodem met veen aan.
De geelgroene kleuren staan voor dekzandruggen die soms nog wat geaccentueerd zijn door een oud bouwlanddek.
Plaatselijk is het dekzand nog wat verstoven en treffen we lage landduinen met bijbehorende vlakten en laagten aan.

Onderstaande foto is bij fotopunt A genomen. We zien nog net wat stuifzandrelief en op de achtergrond water.

Uit de Geomorfologische Kaart kunnen we afleiden dat deze waterpartij ooit een veengebied binnen een beekdalbodem was. Hier heeft in het Laatglaciaal (voor 12.000 jaar geleden) een zeer grote meander van de Dommel gelopen die tegen de oostelijke dekzandruggen aanschuurde, maar er niet doorheen brak. Nadat de Dommel zich verplaatste naar zijn huidige loop, werd in het lage gebied, onder moerassige omstandigheden, een veenpakket gevormd. Het veen is door de mens weer weggegraven ten behoeve van turfwinning. Nu resteert er een zeer grote plas: de Moerkuilen. De naam is veelzeggend.

> Lees meer