Aardenburg: dekzandrug


De Bol


In het zuidwesten van de provincie Utrecht zijn in de uiterwaarden van de Lek enkele prachtige aardkundige fenomenen in de vorm van rivierduinen op een voormalig eiland en een getijdekreek te herkennen. De getijdekreek is prima van af de winterdijk te zien. Bij een bezoek aan de rivierduinen moet rekening gehouden worden met de hoogte van het rivierwater in verband met de begaanbaarheid van de strekdam. Prachtig zijn op deze foto ook de copeontginningen in de Lopikerwaard te zien, maar daar gaat het ons nu niet om.

> Lees meer

Aardenburg: dekzandrug

22 oktober 2012

Dit jaar hebben we de herfstvakantie doorgebracht in Zeeuws Vlaanderen, in Nieuwvliet-Bad. We hebben diverse aardkundige fenomenen gezocht en bezocht, maar omdat ons bungalowpark tegen de duinen aan lag en het aardig weer was, hebben we menig uurtje op het strand doorgebracht (Zie op deze site Nieuwvliet 1: haaientanden en Nieuwvliet 2: processen).Maar zoals gezegd hebben we ook andere aardkundige fenomenen bezocht. Deze keer Aardenburg.

Hoewel ik mijn jeugd in Zeeland (Goes) heb doorgebracht is het nooit tot mij doorgedrongen dat in Zeeuws Vlaanderen ook pleistocene afzettingen aan de oppervlakte liggen. Maar ja, vanuit Goes gezien is dat dan ook de overkant. Op de Geomorfologische Kaart is echter een duidelijke dekzandrug te zien, die bij Aardenburg in oostelijke richting naar Sint Kruis, in Belgie, loopt. Prachtig is te zien hoe een vertakte kreek vanuit het zuiden dwars door de rug heen loopt. Dat willen we wel eens zien.




Relief van de dekzandrug

Op deze luchtfoto uit Google Earth staat de dekzandrug normaal en de dekzandvlakte aan weerszijde van de rug(gen) overbelicht aangegeven. De voorgaande foto van het geaccidenteerde uienveld is bij punt 1 genomen en toont het hoogteverschil in zuidelijke richting. In noordelijke richting is het relief iets verdoezeld omdat hier de Sint Pietersdijk ligt. Het fotopunt ligt overigens op de Heirweg en die naam doet vermoeden dat hier ooit de Romeinen ook al droge voeten wilden houden door over deze rug te rijden en lopen.




Ligging rug (bewerkt naar Google Earth)

Het valt niet mee om het doorbraakpunt van de kreek door de dekzandrug vast te leggen. Daarom probeer ik het maar in losse afbeeldingen en in een panorama.

Hier kijken we bij punt 2 (zie google kaartje) over de Sint Pietersdijk in oostelijke richting.




Zicht naar het oosten

Langs de zuidkant van de dijk op de dekzandrug is de bebouwing gelegen.




Sint Kruis

In zuidelijke richting ontbreekt de bebouwing en zien we de grote watervlakte van het Groote Gat.




Zicht in zuidelijke richting

Door enkele afbeeldingen aan elkaar te monteren krijg je, ondanks de lage resolutie, toch wel een impressie van de hogere ligging van de dijk en de bebouwing bovenop de dekzandrug, waarnaast in zuidelijke richting een overgang is naar de dekzandvlakte. Het Groote gat, zoals deze watervlakte heet, markeert de plaats waar de kreek de dekzandrug doorbroken heeft, waarna het achterland vanuit diverse kanten via deze poort kon afwateren.




Montage van het doorbraakpunt

De kreek ten noorden van de dekzandrug bestaat uit een relatief smalle rechte watergang. Daarnaast ligt nog een natte depressie (Restant of natuurontwikkeling?).

Hoewel de zichtbaarheid van het fenomeen vanuit de lucht beter is als vanaf de grond is het toch een zeker de moeite waard om deze doorbraak van de dekzandrug te bekijken.




De noordzijde van de Sint Pietersdijk

Afbeeldingen: BOHOteam
Luchtfoto: Google earth


Kampina


De fotopunten 1 en 2 liggen bij het Belversven. Dat is een ven met een duidelijk afwijkend formaat en ook de orientatie (zuid noord) wijkt af van het algemene patroon (zuidwest noordoost). De hogere gronden die de hoogtekaart toont aan de oostzijde van het ven zijn ook duidelijk op de foto te zien.

De afwijkende vorm en orientatie heeft mensen aan het denken gezet. Hoewel er weinig onderzoeksgegevens beschikbaar zijn heeft men het idee dat we hier te maken hebben met een restant van een zuidnoord lopend smeltwaterdal, dat aan het einde van het Weichselien door dekzandvorming zijn loop heeft moeten verleggen. De drooggevallen laagte is toen door westelijk winden verder uitgeblazen, waardoor er aan de oostzijde extra zand geaccumuleerd is.

Door beheersmaatregelen is het relief aangetast. Mogelijk is de rug later nog wat extra door verstuiving geaccentueerd, maar de podsolverschijnselen wijzen op een hogere ouderdom.

> Lees meer